Kwatera #001

-Potem mi wszystko opowiesz.-dopowiedział szybko, ciekaw o co chodzi. Sam nie miał zamiaru nikogo szukać. Nie jest na tyle zdesperowany by lecieć za pierwszą lepszą plotką..
Widząc jak Kitto wygina kręgosłup w stronę pieszczoty, zaśmiał się cicho. Usiadł okrakiem za kociakiem, obiema rękoma, miziając go po pleckach. Uroczo - pomyślał, nie przerywając drapania.

To też nie o to chodziło, że ganiał za plotką, ale martwił się o Eiji'ego. A jak on gdzieś siedzi smutny to, co będzie?!
-Ahh ale fajnie!! - Mruczał głośno . Podparł się rękami przed sobą wyginając się w łuk i dając się drapać w najlepsze.

Zaśmiał się wesoło, widząc jego reakcje.
-No a jak miałoby nie być?- zagadnął z pasją miziając go w najlepsze. Jedną ręką zaczął drapać go za kocim uszkiem, nie zaprzestając pieszczot na pleckach. W sumie ciekawiło go gdzie wszystkich wywiało. Delgado rozumie, że pewnie nie chcieli mu przeszkadzać czy coś. Ale żeby trzeci dzień i nikt nawet nosa nie wcisnął. Cóż. Pewnie każdy jest zajęty sobą.

Przechylił łepek na bok pod to drapanie. Po jakimś czasie odsunął się nieco od Delgado. Starczyło już tych pieszczot. Mimo to mruczał jeszcze przez chwilę.
-Mrr... Dziękuje. Fajnie drapiesz... - Stwierdził rozanielony i miękki jak guma. Pocałował go w policzek lekko. Często tak było, że koty pod drapaniu jeszcze długo są miękkie, a z Kitto właśnie tak było teraz.

Gdy ten się od niego odsunął, Delgado jedynie cofnął ręce, podpierając się z tyłu na materacu. Dalej siedział w rozkroku, obserwując kociaka.
-A ty fajnie mruczysz~odpowiedział na zagadnienie, lekko uśmiechając się na kocie czułości w postaci drobnych pocałunków. Pogłaskał kotka między uszami, na jego nieszczęście, znów rozczochrując mu włoski. Spojrzał na niego i zaśmiał się cicho pod nosem, widząc jego rozanielony wzrok, jak i artystyczną burzę włosów na głowie.

Po długiej chwili ciszy westchnął ciężko i zerknął na ścianę przyległą do kwatery Eiji'ego. Słysząc skomlenie o pomoc jak i wielki śmiech, pomasował się po skroniach. Podniósł się z łóżka z zamiarem uspokojenia tamtej dwójki, jednak gdy tylko wyczuł obecność Tsuny, stwierdził, że jego interwencja nie będzie jednak potrzebna. Gdy wszystko ucichło, a wyostrzony słuch zakodował inne, dość... niepokojące dźwięki, skierował się czym prędzej do drzwi, nie chcąc tego słuchać.
-Idę się przejść.-odmeldował się i pomachał do Kitto, posyłając mu delikatny uśmiech. Wyszedł z kwatery, udając się na powierzchnię.

z.t