Ślepa uliczka

Wynurzył się z podziemi. Zataczał się, idąc chodnikiem przy głównej ulicy. Brał głębokie wdechy, rozkoszując się świeżym, wieczornym powietrzem. Trzymał się za głowę, mając nadzieję, że pulsujący ból w skroniach wkrótce przejdzie. Niedoczekanie. Przechodząc przy ślepej uliczce, zemdlał, opadając na zimny śnieg. Niedobór snu zrobił swoje. Ktoś złapał go pod rękę, ciągnąc nieprzytomnego w dalsze zakamarki ciemnej uliczki. Pozostawił go ukrytego przed światem na pewną śmierć. Jeśli się prędko się nie ocknie, wychłodzenie organizmu zrobi swoje..

Idąc główną ulicą skręcił w ta mała uliczkę mając dość spojrzeń ludzi. Chcąc znaleźć jakąś ławeczka albo sterte kamieni aby usiąść i wytzrzeźwieć na świeżym mroznym powietrzu przyspieszył . Odbijając się od ścian budynków przyspieszył jak tylko zobaczył parę kamieni, na których mógłby usiąść. Idąc, a prawie chwiejnie biegnąc przy końcu uliczki nie zauważając ciała leżącego na ziemi, potknął się o nie i przewrócił perfekcyjnie na twarz trafiając nosem w kant kamienia łamiąc go natychmiastowo. Nie bardzo wiedząc co się stało Eiji leżał i czekał aż przestaną mu latać czarne smoczki przed oczami.

Bez zadnych skrepowan lezal sobie polowa ciala w wielkiej zaspie. Nie brał pod uwagę faktu, że jego nogi służą komuś za kłodę, tudzież, przeszkodę. No cóż. W końcu był nieprzytomny, więc nie mógł zdawać sobie z tego sprawy. Leżał bezwładnie, przykryty białym puchem, który zdążył przez ten czas napadać. Jego tętno zwolniło. Oddech stał się jakby płytszy. Funkcje życiowe zaczęły zanikać. Powoli umierał.

Wstał i mając szklanki w oczach przejrzał naokoło okolice. Zobaczył kogoś leżącego w zaspie, chwiejnie podszedł i wyciągnął osobnika. Gdy się przyjrzał przerażony wytrzeźwiał natychmiast. Wyciągnął Delgado jak najszybciej z e śniegu i sprawdził jego stan. Nie spodobał mu się zwolniony oddech i słabe zanikające tętno. Zaczął rozbierać ciało demona aby pobudzić do jakiejkolwiek reakcji. Gdy nie przyniosło to skutku próbował rozbudzić Delgado mówiąc do niego i klepiąc go pi twarzy. Po krótkim czasie stwierdził iż albo go to zabije albo rozbudzi. Skupił się na śniegu i zamienił w wodę, zaczął nie manipulować i na początku powoli zaczął lać na twarz demona, uważając jednak aby go nie udusić. Na koniec wziął go na barana  i poszedł w stronę kwater mając nadzieję iż demon nie zejdzie po drodze.

z/t

Po długich staraniach lalkarza, Delgado z trudnością, ale jednak, uchylił delikatnie powieki. Obraz miał rozmazany. Jednak świadomość mu podpowiadała, że dana postać może być tylko jedną osobą.
-Draco ?- szepnął nieudolnie.
Cóż. Świadomość mu podpowiadała, że to on. Jednak ten nie wiedział, że podpowiadała źle.. po chwili, osłabiony znów stracił przytomność, zwisając bezwładnie w ramionach lalkarza. Odeszli w kierunku kwater.

z.t