~~Lochy~~.

W połowie drogi na powierzchnię, przystanął na samym środku korytarza i zerknął w bok na tunel prowadzący w dół. Wzruszył ramionami i skierował się do lochow. Gdy tylko znalazł się na najniższym pułapie, w nozdrza uderzyła go ostra, nieprzyjemna woń stęchlizny. Postąpił parę kroków przed siebie. Pod nogami walały mu się zdechłe szczury, których ciała zaczęły powoli gnić. Obrzydzony wszelakim robactwem gnieżdżącym się w rozszarpanych zwłokach, przyspieszył kroku, wymijając gnijącą padliznę.

Gdy zamyślony po raz enty omal nie wlazł na szczurze zwłoki, przystanął w miejscu dla bezpieczeństwa jego butów. Głowa go rozbolała. Zaczął się chwiać. Wolnym krokiem skierował się na powierzchnię. Musiał odetchnąć świeżym powietrzem. Wyszedł z lochów, wolnym krokiem podążając na dwór.

z.t